10.04.2010

Trzeba podkreślić, że nigdy w historii zdarzeń lotniczych nie było takiej sytuacji, by zespół badawczy rezygnował, jak KBWLLP, z dostępu i badania bezpośrednich dowodów, a zrealizowane przez tę komisję w r. 2011 analizy i wnioski opierają się na jawnych fałszerstwach. 

Istotne jest też, że pracę Podkomisji zarówno w Polsce jak i za granicą próbowano uniemożliwić operacyjnymi i propagandowymi działaniami politycznymi tak, aby nie dopuścić wypracowania i upowszechnienia obiektywnego i wiarygodnego Raportu.  

Mimo tych nadzwyczajnych trudności, Podkomisja sprostała swemu zadaniu. W  ustaleniach  zawartych w Raporcie Podkomisja oparła się min. na badaniach, analizach i eksperymentach, korzystając z najnowocześniejszych technologii, we współpracy z wiodącymi ośrodkami naukowymi. Podkomisja dysponowała również tysiącami unikatowych zdjęć, co pozwoliło w sposób precyzyjny wskazać i określić charakterystyczne, fizyczne zniszczenia elementów samolotu, które mogły powstać wyłącznie na skutek eksplozji. Umożliwiło to również opracowanie unikatowej metody rekonstrukcji zniszczeń samolotu i wskazanie miejsc eksplozji. Ponadto Podkomisja była w posiadaniu dokumentów identyfikujących materiały wybuchowe. Analiza tej dokumentacji w sposób bezsporny wykazała, że na fragmentach wraku samolotu Tu 154 M nr 101, na elementach wewnętrznych kadłuba, a także na szczątkach ciał poległych pasażerów były bardzo liczne ślady materiałów wybuchowych (RDX, TNT, PENT), a także ślady znaczników materiałów wybuchowych (p-MNT) potwierdzających ich obecność.   

Wyjątkowy i bezprecedensowy charakter pracy Podkomisji, nieznane w historii badań wypadków lotniczych wyzwania, sprawiły, że w gronie Podkomisji znalazły się zarówno osoby z wykształceniem lotniczym (absolwenci wydziałów lotnictwa Politechniki Warszawskiej), piloci-praktycy, ale także chemicy, specjaliści medycyny sądowej, genetycy, specjaliści od materiałów wybuchowych i skutków ich działania, analitycy struktury dźwięku,  prawnicy i fizycy. Obszerny materiał dowodowy spowodował, że w Podkomisji były również niezbędne osoby o  dużych umiejętnościach analitycznych.

Należy też wspomnieć, ze Podkomisja współpracowała z wieloma instytucjami naukowymi oraz dodatkowo konsultowała swoje badania z ekspertami.

Gdy po kolejnych wyborach parlamentarnych w Polsce, do władzy weszli ludzie, wśród których są osoby bezpośrednio odpowiedzialne za rażące zaniedbania, oraz fałszerstwa, skutkujące pozostawieniem wraku, czarnych skrzynek samolotu oraz innych dowodów w rosyjskich rękach, ataki na Podkomisję i jej członków uległy nasileniu. 

Finalnie, Minister Obrony Narodowej Władysław Kosiniak-Kamysz uznał, że Podkomisja, za sprawą jego "decyzji" została rozwiązana, a jej prace uznano za nieważne. Na strony MON powrócił raport Komisji Millera, którego wartość naukowa i dowodowa została formalnie i zgodnie z prawem zakwestionowana przez Podkomisję już w 2018 r.

Jednak na skutek niewiążącej, bezprawnej decyzji, która nie ma żadnych skutków prawnych, a wręcz nosi znamiona przestępstwa, jest to wyłącznie próba uniemożliwienia działalności organowi państwowemu, jako jedynemu uprawnionemu do badania tego zdarzenia. 

Działanie p. W. Kosiniaka Kamysza i Donalda Tuska to próba ukrycia prawdy o zbrodni smoleńskiej,  by zdjąć odpowiedzialność z Federacji Rosyjskiej i oskarżyć polskich pilotów. Stanowisko to kwestionuje Raport Podkomisji i decyzję polskiej Prokuratury, oraz Sądu Okręgowego w Warszawie, który podjął decyzję o zatrzymaniu trzech rosyjskich funkcjonariuszy ,kontrolerów lotu w Smoleńsku podejrzanych o próbę zamachu.  

Tak więc działanie pp. W. Kosiniaka Kamysza i D. Tuska niesie szkodę Polsce i Europie, zagrożonych zbrodniczą agresją rosyjską.